Armand staat al sinds 1980 aan de tap, maar stapte in 1955, al sinds het prille begin dus, als nieuwsgierige 18-jarige voor de eerste keer zelf het kleine houten deurtje van Café Strange binnen. Als openlijk homoseksueel heeft Armand geen bijster warme herinneringen aan de jaren 50. “Alles gebeurde met de gordijnen dicht en uit het zicht van alles en iedereen. Zelf ben ik tegen mijn ouders of andere familieleden nooit uit de kast gekomen.”
Van de vroege jaren 80 tot de eerste helft van de jaren 90 kende Café Strange zijn hoogtepunt: “Het was hier zo goed als elke dag over de koppen lopen”, herinnert Armand zich. “Er waren hier geregeld fuiven en ze kwamen hier het varken uithangen met carnaval of op de dagen dat de ‘gewone’ Antwerpenaar dat ook kwam doen.”
Mysterie
Rond de jaren 90 begon het uitgaansleven voor homo’s in Antwerpen te veranderen. In de negatieve zin, zo meent Armand. “Plots was er een golf van geweld tegen homo’s, en het leek alsof het oogluikend werd toegelaten. Daardoor werden heel wat mensen afgeschrikt."
Hoe ervaart Armand het homomilieu in Antwerpen anno 2015? “Ach, het is oké”, klinkt het nuchter. “Het mysterie is er alleen af. Mensen hebben achter hun computer alles al gezien en daardoor verliest het een groot deel van zijn charme. Maar goed, we trekken nog steeds ons volk en zolang ik fysiek in orde blijf, gaan we door.”
De 60ste verjaardag van Café Strange werd dit weekend al stevig gevierd. Vanavond, zondag, kan je er nog terecht voor een thema-avond met Franstalige muziek.
Bron: Gazet van Antwerpen